Een tijdje geleden keek ik naar een van de Youtube kanalen waar ik abonnee van ben namelijk Paul McGowan, PS Audio en in een video van Paul kwam de CD Jazz At The Pawnshop ter spraken. In de Youtube video’s behandelt Paul lezersvragen en iemand vroeg Paul of hij de cd ‘Jazz At The Pawnshop’ kende en zo ja wat hij er van vond. Toen Paul zei dat hij dit album uit 1976 zeker kende en het “The definitive classic for audiophiles” noemde moest ik dat album hebben.
De prijzen online voor die album verschillen nogal. Sommige CD’s kosten kosten zelfs € 49,- euro en dat vond ik een beetje veel voor een jazzplaat terwijl ik niet echt van jazz hou. Na lang zoeken kon ik een 2de hands versie vinden voor maar € 7,95 gelijk besteld ondanks er ook €6,50 (?) verzendkosten bij kwamen.
Toen ik ‘m binnen had gekregen heb ik de cd meteen in de cd-speler gedaan en beginnen met luisteren. Deze CD is echt super grappig om te horen want het lijkt echt of je in die zaal zit waar de muzikanten spelen zeker met een hoofdtelefoon op. Nou heb ik een flut installatie op mijn werkkamer waar ik tijdens het schrijven van dit artikel de CD nu heb opstaan maar zelfs hier klinkt het album fantastisch.
Zoals gezegd ik weet niets van jazz maar de muzikanten die op deze cd spelen schijnen heel groot te zijn geweest toendertijd in de Zweedse jazz scene. Arne Domnérus, alto sax, clarinet; Bengt Hallberg, piano; Lars Erstrand, vibes; Georg Riedel, bass; and Egil Johansen, drums en de mannen kunnen echt wel een potje spelen. De 50-er en 60-er jaren waren dit hele bekende muzikanten in Zweden maar toen in de 70-er jaren andere muzieksoorten dan jazz populair werden waren deze muzikanten over het hoogtepunt van hun populariteit heen maar wel door het vele spelen in de jaren er voor fantastische muzikanten geworden.
Ik weet niet meer op welke website ik het heb gelezen dus kan niet netjes verwijzen maar die muzikanten hadden geen setlist of zo. De pianist zette een nummer in en de rest was zo goed dat ze gewoon van zelf konden invallen. Nou spelen ze allemaal wel klassiekers uit de jazz maar toch knap.
Het allertofste van deze cd vind ik dat die voornamelijk is opgenomen met 2(!) microfoons die Gert Palmerantz op een statief op ongeveer 2 meter hoogte zette en met 2 andere microfoons die naar het publiek wezen om het live gevoel vast te leggen. Gert zelf zat de tijdens opnames in de keuken waar zijn mini studio stond tussen een koelkast en een stapel bierkratten. Wat nou dure studio van duizenden euro’s per dag met een goede technicus en 4 goede microfoons kom je klaarblijkelijk al heel ver.
Deze live cd is opgenomen op 2 verschillende avonden en het grappige is dat je alles hoort wat er in Stampen, de jazz club in Stockholm waar deze cd is opgenomen gebeurt. Je hoort de band overleggen, mensen in de zaal praten, ergens gaat er een keer de telefoon van de club, je hoort keuken geluiden, alles komt voorbij.
Ik heb deze CD Jazz At The Pawnshop al een tijdje in huis en toen ik ‘m net binnen had gekregen ben ik dus heel internet gaan afzoeken naar informatie. Ik heb toen ook op de website van Hifi.nl nog heleboel leuke feitjes gelezen over deze CD en ben je geïnteresseerd in het hele verhaal over deze CD dan raad ik je aan even dat zeer uitgebreide artikel op die website te lezen. Dit artikel is zo interessant omdat een van de muzikanten die meespeelt op deze CD aan het woord komt namelijk de contrabassist Georg Riedel.
De leukste anekdote vond ik deze uit het artikel van Dieter van den Bergh van Hifi.nl “Om zijn vibrafoon tegen bier te beschermen deed Lars Erstrand een hoes om zijn instrument. Maar toen na de pauze de sessie plots startte, had hij geen tijd meer om die eraf te halen en speelde hij een aantal nummers ‘blind’, op de hoes. Zijn vibrafoon klonk desalniettemin voortreffelijk, maar meer als een marimba.”
Overigens hoef je niet de CD van Jazz At The Pawnshop te kopen hoor want het album is ook te horen op alle streaming platforms maar gezien mijn afkeer van muziek van een lage kwaliteit (maar daarover gaan we het later wel een keer hebben) koop ik alles wat ik wil luisteren op CD. Hierdoor wordt muziek voor mij ook minder vluchtig / waardeloos en krijg ik er inspiratie van om dit soort artikelen te schrijven.